W tym artykule omówimy różne aspekty resekcji wierzchołka korzenia. Do tego zabiegu lekarz używa instrumentów stomatologicznych, które są podobne do zwykłej dźwigni lub płaskiego śrubokręta. Służą one do poruszania korzeniem w przód i w tył w celu jego usunięcia. Na koniec za pomocą kleszczy usuwany jest wierzchołek korzenia. Cały zabieg trwa około godziny.

apicoectomia

Pacjenci powinni spodziewać się, że po zabiegu apicoectomii wystąpią pewne zasinienia i obrzęki. Dostępny bez recepty ibuprofen powinien pomóc w kontrolowaniu tego bólu. Przez dzień lub dwa po zabiegu należy przykładać lód do tego miejsca. Następnie będzie można powrócić do normalnej aktywności. Otrzymasz antybiotyki i leki przeciwzapalne, aby zapobiec zakażeniu oraz leki przeciwbólowe, które pomogą Ci opanować objawy. Większość szwów jest usuwana w ciągu dwóch do siedmiu dni. W tym czasie należy zachować ostrożność podczas szczotkowania lub nitkowania zębów w okolicy miejsca zabiegu.

Apikoektomia jest powszechnym sposobem leczenia zęba, który nie toleruje kanału korzeniowego. Końcówka korzenia zęba zostaje przecięta, co pozwala dentyście na jego zbadanie. Następnie dentysta ostrożnie usuwa zainfekowaną tkankę i wypełnia końcówkę kanału korzeniowego. Korzeń zęba odrasta na miejsce wokół końca zęba. Czas powrotu do zdrowia po apicoektomii jest znacznie szybszy niż po zabiegu kanałowym. Choć jest to zabieg bezpieczny, wiąże się z nim pewne nieodłączne ryzyko.

Apikoektomia jest niewielkim zabiegiem chirurgicznym, który może uratować ząb wymagający ekstrakcji. Może również pomóc w zapobieganiu poważnym powikłaniom. Polega na usunięciu zmienionej zapalnie tkanki w pobliżu wierzchołka zęba lub otaczającej go kości. Apikoektomia nazywana jest również chirurgią końca korzenia lub wstecznym leczeniem kanałowym. Ponadto jest to wysoce skuteczna metoda leczenia martwicy wierzchołka zęba.

Micromirrors

Zastosowanie Micromirrors w zabiegach resekcyjnych ma szereg korzyści w stosunku do tradycyjnej procedury. Mikrolustra umożliwiają chirurgom lepszą widoczność kanałów korzeniowych, zwłaszcza podczas preparacji wierzchołka. Mikrolustra mogą być również przydatne w preparacji ścian przestrzeni zaotrzewnowej. Mikrolustra są szczególnie przydatne w preparacji ściany wstecznej, zwłaszcza gdy ściana wsteczna jest bardzo nieregularna.

Stosując mikrometry w resekcji należy pamiętać, że „nowy” koniec korzenia i powierzchnia wierzchołka korzenia nie są identyczne. Uniemożliwia to bezpośrednie porównanie obu obrazów, ale technika ta może pomóc lekarzom w dłuższej perspektywie. Badania te stanowią obiecujący krok w kierunku poprawy diagnostyki w chirurgii jamy ustnej. Jeśli Twój dentysta używa Micromirrors w resekcji korzenia zęba, upewnij się, że zapoznał się z tymi wytycznymi przed podjęciem jakichkolwiek decyzji.

W celu zastosowania mikromirów w resekcji użyto endoskopu z przezroczystą prowadnicą z dwunastoma sektorami. Sektory zostały ponumerowane w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, aby oznaczyć obszary korzenia, które będą badane. Były to segmenty policzkowe, mezjalne, językowe, obwodowe i dystalne korzenia. Ponumerowane sektory pomogły również w identyfikacji segmentów korzenia.

Retro preparacja

Retro preparacja do resekcji korzeni zębów może być wykonana tradycyjną metodą manualną lub przy pomocy techniki ultradźwiękowej. Obie metody polegają na usunięciu części wierzchołkowej zęba i nałożeniu na korzeń materiału wiążącego w formie kopuły. Technika ta jest również znana jako bonded cap approach. Dla celów tego badania leczono 43 pojedyncze korzenie zębów. Zauważono, że czas potrzebny na retropreparację wynosił około jednej minuty 54 sekund, a marginesy korzeni były równoważne w obu metodach.

Prawidłowo wykonana technika ultradźwiękowa pozwala uzyskać gładkie, obrobione preparaty o prawie ścianach i doskonałej retencji. Jej meziodystalna pozycja pomaga zachować zębinę korzenia. Jest również przydatna do weryfikacji konfiguracji anatomicznych ściętej powierzchni korzenia. Dlatego też technika ta jest często stosowana do opracowania końca korzenia zęba. Aby wykonać zabieg, stomatolog musi znać kilka czynników.

Ubytek klasy I powinien być opracowany za pomocą małego, okrągłego wiertła. Podczas tego zabiegu główka wiertła musi być równoległa do długiej osi korzenia zęba. Ponadto stomatolog musi starannie ustawić wiertło w kształcie odwróconego stożka w celu uzyskania retencji. Po opracowaniu ściany językowej, pozostała część końca korzenia jest opracowywana poprzez zmniejszenie długości i szerokości korony. Technika ta jest skuteczna w większości przypadków.

Resekcja wierzchołka korzenia

Wierzchołek korzenia zęba znajduje się poniżej jego widocznej części. W tym miejscu znajduje się miazga, która składa się z tkanki łącznej, włókien nerwowych i małych naczyń krwionośnych. Próchnica zęba, nieprawidłowe wypełnienie lub upadek mogą spowodować zakażenie miazgi. W obu przypadkach konieczne jest leczenie kanałowe. Aby zakończyć to leczenie, dentysta może wykonać resekcję wierzchołka korzenia.

Aby wykonać ten zabieg, dentysta najpierw wykonuje małe nacięcie przez dziąsło i okostną, aby odsłonić wierzchołek zęba. Następnie chirurg odchyli tkanki, aby odsłonić wierzchołek kości szczęki. Następnie chirurg użyje lasera lub delikatnego frezu, aby odciąć kość otaczającą korzeń. Następnie dotknięty korzeń zęba jest skracany o dwa do trzech milimetrów, aż do całkowitego usunięcia obecności ostróg kanałowych. Delikatnie usuwana jest również wszelka tkanka zapalna znajdująca się na szczycie korzenia.

Zabieg ten jest szybki i stosunkowo bezbolesny. Pacjenci mogą wrócić do swoich normalnych zajęć w tym samym dniu, w którym przeprowadzono zabieg. Operacja może powodować niewielki ból pooperacyjny. Po zabiegu pacjent może odczuwać przez kilka dni obrzęk policzka, ale powinien on ustąpić w ciągu kilku dni. Jeśli ból nie ustępuje, najlepiej zwrócić się o pomoc do lekarza. Szwy rozpuszczą się w ciągu jednego do dwóch tygodni. Po tym czasie obszar ten zostanie zagojony i nie będzie już żadnych objawów.

Objawy

Resekcja korzenia zęba, znana również jako apicoektomia, jest rodzajem chirurgicznego leczenia endodontycznego. W większości przypadków zabieg ten wykonuje się po niepowodzeniu wcześniejszego leczenia kanałowego. Proces polega na usunięciu wierzchołka zęba i wypełnieniu powstałego w ten sposób ubytku korzenia materiałem biokompatybilnym. Procedura rozpoczyna się od znieczulenia miejscowego i nacięcia wokół tkanek dziąsła, co umożliwia stomatologowi dostęp do zainfekowanej tkanki okołowierzchołkowej.

W jednym z badań stwierdzono, że średni wiek pacjentów, którzy poddali się resekcji korzenia, wynosił 54,6 roku, przy czym ponad siedemdziesiąt procent tych pacjentów było w wieku powyżej 50 lat. Wraz ze wzrostem liczby pacjentów poddawanych zabiegom resekcji korzeni wzrasta również częstość występowania chorób przyzębia, a także różnych chorób ogólnoustrojowych. Ponadto wiek pacjenta i obecność chorób ogólnoustrojowych mogą odpowiadać za około 30% niepowodzeń resekcji korzeni, jak wynika z badania.

Resekcja korzenia często wykonywana jest w połączeniu z zabiegiem endodontycznym. W niektórych przypadkach wykonuje się ją po założeniu na ząb pełnej korony. W takich przypadkach resekcja korzenia może być konieczna, aby zapobiec dystalnemu wydłużeniu zęba po zabiegu. Chociaż ten rodzaj zabiegu nie jest zalecany dla wszystkich, jest to bezpieczna opcja dla tych, którzy mają poważne problemy z zębami, które wymagają resekcji korzenia.

Ryzyko

Resekcja wierzchołka korzenia to zabieg chirurgiczny wykonywany w przypadku, gdy próchnica spowodowała zapalenie wnętrza zęba. Obrzęk może uciskać na nerw i powodować silny ból. Jeśli wierzchołek korzenia nie zostanie usunięty, bakterie mogą dostać się do kanałów i rozprzestrzenić się na okoliczne kości, nerwy i mięśnie twarzy. Niektórzy pacjenci doświadczają nawet tymczasowego drętwienia po zabiegu. Chociaż poważne powikłania są rzadkie, resekcja korzenia zęba powinna być dokładnie rozważona i wykonana przez chirurga stomatologicznego.

Ryzyko związane z resekcją korzenia zęba jest podobne jak w przypadku każdego innego zabiegu endodontycznego. Choć czas rekonwalescencji jest znacznie krótszy, zabieg może spowodować zakażenie i uszkodzenie nerwu. Większość nieudanych kanałów korzeniowych jest leczona metodą retreatment. Apicos jest stosowany tylko w bardziej zaawansowanych przypadkach, gdy dentysta podejrzewa, że w wierzchołku korzenia znajduje się kolejny kanał. Pacjenci z cukrzycą mają większe ryzyko infekcji i opóźnionego gojenia.

Zabieg ten wymaga znieczulenia i może być ryzykowny. Sam zabieg jest skomplikowany. Ponieważ korzeń jest tak duży, ryzyko powikłań jest wysokie. Po zakończeniu zabiegu nacięcie zostanie zamknięte szwami. Niektórzy dentyści mogą zdecydować się na usunięcie korzenia zęba po tej operacji, a kość w dotkniętym obszarze zacznie się leczyć. Zabieg ten może również spowodować nawrót zainfekowanego kanału.